Backstage @ Kempi

Credits FaqMaster - 8.3.09

YES…we got Kempi :D
Na hem te hebben bestormd tijdens de State Awards en bedolven onder mails had ik Kempi aan de telefoon. Hij had het verschrikkelijk druk, maarrrr…heeft speciaal voor faqfiles toch een hele middag vrij gemaakt voor een interview.

Ok en dan komt dan nu mijn biecht:
De allereerste keer dat ik van Kempi hoorde, trok ik mijn wenkbrauwen op tot mijn haargrens. Ik vond de beat nog wel ok, maar ik kon een oorverdovende tjoeri niet onderdrukken bij het beluisteren van de tekst en het zien van de beelden (klik maar effe op de link boven dan weet je over welke track ik het heb).
Tijdens het bekijken van de docu die BNN maakte over het toenmalige leven van Kempi, groeide mijn sympathie voor de man uit Eindhoven.
Eigenlijk raakte ik eerder geïnteresseerd in de persoonlijkheid van Kempi, dan zijn muziek, terwijl het meestal andersom is.
Anyway…langzaam maar zeker druppelde de tracks van Kempi mijn systeem binnen (dit duurt bij meestal effe). Ik kocht zijn album.
En toen hoorde ik Stratiblues. Ik hoorde Hier ver vandaan. Ik hoorde Lord.
En was zwaar impressed…

Deze, maar ook zat andere tracks, hebben iets heel unieks, het mooiste wat je met muziek kan bereiken naar mijn mening: zelfs als je de tekst niet zou verstaan, spreekt de muziek de woorden…
Dat de teksten van Kempi en de beats zo gruwelijk aansluiten bij elkaar, vind ik echt dope.
Waar ik ook helemaal blij van werd was de sax in Stratiblues, de gitaar in Hier ver vandaan en de klassieke strijkers/muziek in Lord
Maar ja, alles wat ik hier boven schrijf weten jullie waarschijnlijk al en zo niet: check het!

Kempi had mij uitgenodigd bij hem thuis in zijn woonplaats: een dorp.
Amsterdammers zijn arrogant en iedere plek die 500 meter buiten de rand van Amsterdam ligt, noemen wij Amsterdammers dus een dorp en de inwoners boeren. Ik zei het al: Amsterdammers zijn arrogant :D
Op weg naar het huis van Kempi wandelde werd ik er bijna bang van… (wisten jullie trouwens dat Amsterdammers ook altijd overdrijven?)
Waar was de hondenstront? Waarom reed iedereen hier volgens de verkeersregels en werd ik niet om de 5 minuten bijna om ver gereden door een pizza bezorgende scooter?
Waar waren de ranzige duiven die in kots wroeten van dronken gast die hun maag hadden geleegd op de stoep?
Waar waren de vertrouwde eeuwig haast hebbende junks? De *** auto en scooter alarmen die urenlang afgingen terwijl de eigenaar in geen velden of wegen is te bekennen? Mijn arme oren… Die deden bijna zeer door de stilte!
Ik heb ze geteld: tijdens mijn wandeling van ongeveer 10 minuten ben ik welgeteld 2 geadopteerde Chineesjes tegengekomen (althans, dat denk ik, want hun moeder was een echte Marieke om te zien), 1 Turks echtpaar en 1 semi allochtoonachtige gast die ik niet kon plaatsen; hij kon ook een donker uitgevallen blanke zijn, dus een twijfelgevalletje.
In mijn leefomgeving zie je zo ongeveer alle kleuren van de regenboog, (alhoewel…ik zie weinig blauwe mensen, hoogstens in de kroeg) dus ik verkeerde meer en meer in een cultuurshock bij het zien van zoveel wit.
De klapper was toch wel een echte tractor met hooi en shit op de openbare weg (ken ik alleen uit een kinderboek over een boerderij), waar een aantal auto”’’s heel geduldig achter bleven rijden, zonder ook maar een moment te tonen hoe lang hun middelvinger was.
De opper klapper was de winkelstraat waar op de stoep voor de kledingwinkels kleding hing ZONDER KABELS EN BEVEILIGING! Jawel, zelfs peperdure Marlies Dekker setjes (voor de mannen: dat is een hysterisch duur lingerie merk) wapperden vrolijk in de boeren wind!

Als echte vrouw kon ik natuurlijk het woonhuis van Kempi niet vinden.
Het mag nog een wonder heten dat ik de straat na zes keer verkeerd te zijn gelopen had gevonden, dus sprak ik een voorbijganger aan toen ik voor de zoveelste keer de straat op en neer was gelopen. Vanaf dat moment was ik pro-dorp: aardig!! Jezus, wat waren de mensen daar aardig!
Zeker gezien het turbulente leven van Kempi wat hij vroeger leidde, geef ik hem GROOT gelijk dat hij lekker chillt in dit dorp.
Even later werd ik verwelkomd door Kempi en zijn - overigens hele lieve- vriendin.

Hoe het was? DOPE!
Kempi is zichzelf. Doet niet aan mooi praterij, praat vanuit zijn gevoel; het ene moment fel en luid, het volgende moment zachtjes, maar geen enkel moment heb ik hem kunnen betrappen op bullshit, stoerdoenerij of fake shit.

Er is nog een reden waarom Kempi mijn hart heeft gestolen.
Ik kan niet in details treden vanwege de privacy van bepaalde mensen. Laten we het er op houden dat een kind uit mijn privé leven zich erg herkende in een van zijn tracks.
Toen ik Kempi het verhaal vertelde van dit kind, werd het stil aan de andere kant van de telefoon lijn. Ik dacht even dat de verbinding weg was, maar toen hoorde ik hem zeggen dat hij dit kind, hoe dan ook, koste wat het kost, perse wilde ontmoeten.
Als een artiest zoiets meteen zegt, zonder na te denken, dan ben je mijn held.
Teveel bekende peeps zijn namelijk vooral betrokken, begaan en tonen medeleven als de tv camera’s draaien, maar met het uitzetten van dezelfde camera nadat de opnamen klaar zijn, lijkt hun medeleven ineens ook uitgeschakeld te zijn.

Er is een hoop wat Kempi goed wilt doen: niet alleen rappen, maar zeker ook zijn vaderschap.
Het zijn van die kleine dingen. Hoe hij direct opstond zodra zijn kleine huilde, hem in zijn armen nam en tegen zich aan hield. De warme blik in zijn ogen als hij over zijn kinderen praat.
Hoe hij vertelde over zijn fouten, zijn angst, zijn jeugd, zijn dromen, zijn detentie en zijn gezin.

Kempi wilt het graag goed doen en dat lukt hem.
Iemand met zo””n ongelofelijke vechtlust, passie en overlevings mentaliteit, kan niet verliezen.

Het kan effe duren maar het interview met Kempi zal binnenkort op www.faqfiles.nl staan.

Brasa,
FaqMaster van www.faqfiles.nl
Faqmaster@faqfiles.nl