Lost Souls

Credits FaqMaster van www.faqfiles.nl

‘...dus je komt later naar me toe?’ hoor ik haar op quasi nonchalante toon vragen. In een fractie van een seconde gluurt ze hoopvol naar hem.
Hij knikt afwezig, druk bezig met zijn telefoons, ondertussen een junk uit scheldend en fluitend naar zijn vriend die even verderop vlug om zich heen kijkt voor hij een bolletje uit zijn mond haalt en verkoopt aan een andere junk die met wijd open gesperde ogen en stijve benen naast hem staat.
Besluiteloos blijft ze staan, pakt dan haar mobieltje uit haar te strak zittende jack. De mouwen zijn grauw. Aan de zijkant, waar met harde hand de beveiliging button is afgerukt, is een lelijk gat te zien waar de voering een beetje uitsteekt.
‘Wat kijk je met kaolo!? Ga je moers go olo zo bekijken,’ scheldt ze de magere jongen uit die met smekende ogen haar aandacht trekt. ‘Ey, dit toestel is echt kapot hinderlijk! Zomaar gaat ‘ie aldoor uit en....’
De rest van haar woorden gaan verloren als hij zijn telefoon opneemt. ‘Ai, me kon dalijk. Zeker, zeker!’ Ik kan niet langer horen wat hij zegt, aangezien hij langzaam wegloopt.
Ze blijft druk doen met haar telefoon. Haar kleine vingers schieten over de mini toetsen. Haar duim en ringvinger hebben half afgebroken harsnagels, de rest van haar nagels schitteren in de zon door de kleine steentjes die op de blauw/zwart gelakte harsnagels zijn geplakt.
Haar ogen schieten van haar beeldschermpje naar de lange gestalte van haar toekomstige ondergang.
Hij kijkt even over zijn schouder, knikt kort met zijn hoofd. Ze aarzelt, gebaart met haar handen naar hem of ze moet komen, maar zijn aandacht wordt getrokken door een groep meisjes die heupwiegend voorbij lopen. Schaamteloos bekijkt hij ze, keurt hun konten en maakt een grapje die de dames laat schateren van het lachen. Dan draait hij zich om en maakt een luide tjoeri. ‘Sjezus wat ben jij toch dom, ik roep je toch!’ schreeuwt hij, zijn mobiel nog altijd aan zijn oor. Ze staart hem even aan, slaat dan haar ogen neer en bergt haar mobiel op.
Even kruizen onze blikken elkaar. Ik wil haar een klets om haar gepiercde oren geven, haar super strak zittende heupbroek van haar te dikke reet af trekken en haar uggs van haar scheefstaande voeten rukken. Ik wil haar vasthouden, haar zeggen dat hij haar nooit zal liefhebben, nooit de jongen zal zijn die zij denkt van hem te kunnen maken als ze maar volhoudt genoeg van hem te houden.
Mijn ogen boren zich in haar donkere ogen die omrand zijn met harde, zwarte eye liner. Mijn blik blijft strak op haar gericht.
Ze aarzelt even, dan gaat haar kin de lucht in, tuit ze haar lippen waar de lipgloss praktisch vanaf druipt, draait haar hoofd af op een manier waar mijn handen van gaan jeuken en sloft dan achter de lul aan.

Ik heb het koud en wil naar huis.