Credits FaqMaster van www.faqfiles.nl
‘...dus je komt later naar me toe?’ hoor ik haar op quasi nonchalante toon vragen. In een fractie van een seconde gluurt ze hoopvol naar hem.
Hij knikt afwezig, druk bezig met zijn telefoons, ondertussen een junk uit scheldend en fluitend naar zijn vriend die even verderop vlug om zich heen kijkt voor hij een bolletje uit zijn mond haalt en verkoopt aan een andere junk die met wijd open gesperde ogen en stijve benen naast hem staat.
Besluiteloos blijft ze staan, pakt dan haar mobieltje uit haar te strak zittende jack. De mouwen zijn grauw. Aan de zijkant, waar met harde hand de beveiliging button is afgerukt, is een lelijk gat te zien waar de voering een beetje uitsteekt.
‘Wat kijk je met kaolo!? Ga je moers go olo zo bekijken,’ scheldt ze de magere jongen uit die met smekende ogen haar aandacht trekt. ‘Ey, dit toestel is echt kapot hinderlijk! Zomaar gaat ‘ie aldoor uit en....’
De rest van haar woorden gaan verloren als hij zijn telefoon opneemt. ‘Ai, me kon dalijk. Zeker, zeker!’ Ik kan niet langer horen wat hij zegt, aangezien hij langzaam wegloopt.
Ze blijft druk doen met haar telefoon. Haar kleine vingers schieten over de mini toetsen. Haar duim en ringvinger hebben half afgebroken harsnagels, de rest van haar nagels schitteren in de zon door de kleine steentjes die op de blauw/zwart gelakte harsnagels zijn geplakt.
Haar ogen schieten van haar beeldschermpje naar de lange gestalte van haar toekomstige ondergang.
Hij kijkt even over zijn schouder, knikt kort met zijn hoofd. Ze aarzelt, gebaart met haar handen naar hem of ze moet komen, maar zijn aandacht wordt getrokken door een groep meisjes die heupwiegend voorbij lopen. Schaamteloos bekijkt hij ze, keurt hun konten en maakt een grapje die de dames laat schateren van het lachen. Dan draait hij zich om en maakt een luide tjoeri. ‘Sjezus wat ben jij toch dom, ik roep je toch!’ schreeuwt hij, zijn mobiel nog altijd aan zijn oor. Ze staart hem even aan, slaat dan haar ogen neer en bergt haar mobiel op.
Even kruizen onze blikken elkaar. Ik wil haar een klets om haar gepiercde oren geven, haar super strak zittende heupbroek van haar te dikke reet af trekken en haar uggs van haar scheefstaande voeten rukken. Ik wil haar vasthouden, haar zeggen dat hij haar nooit zal liefhebben, nooit de jongen zal zijn die zij denkt van hem te kunnen maken als ze maar volhoudt genoeg van hem te houden.
Mijn ogen boren zich in haar donkere ogen die omrand zijn met harde, zwarte eye liner. Mijn blik blijft strak op haar gericht.
Ze aarzelt even, dan gaat haar kin de lucht in, tuit ze haar lippen waar de lipgloss praktisch vanaf druipt, draait haar hoofd af op een manier waar mijn handen van gaan jeuken en sloft dan achter de lul aan.
Ik heb het koud en wil naar huis.
vrijdag 26 maart 2010
woensdag 24 maart 2010
Ayaan Hirsi Ali: de Hollandse huisneger
Credits: FaqMaster van www.faqfiles.nl
Vrouwen die mishandelt zijn, slachtoffer zijn, doen het goed in de media. Er leek een paar jaar terug een ware hype te ontstaan.
Talloze boeken, gevuld met gruwelijke mishandelingen en misbruik, vullen de planken van mijn bibliotheek.
Het is vreselijk. Verschrikkelijk. Maar ik kan er niets aan doen dat het mij op een gegeven moment begint te vervelen.
Ik heb veel boeken gelezen van Zielige Vrouwen en feitelijk heb je na vier exemplaren, ze eigenlijk allemaal gelezen: zielige jeugd, al dan niet gedwongen of gemanipuleerd tot een huwelijk met Erg Slechte Man, mishandelingen, misbruik en tot slot the happy end waarin de vrouw getekend, doch sterk haar leven weer oppakt. Heel erg, maar op een gegeven moment was het wel tijd voor wat nieuws.
En toen! Toen was er ineens een Ayaan Hirsi Ali. En Ayaan was pas echt een kassa knaller. Want Ayaan woonde in Nederland (scoort nog weer effe wat beter in vergelijk met enge, ver weg landen), was actief in de politiek (dus vinden mensen haar slim) maar bovenal was ze allochtoon en nu komt het, glunderden de uitgevers en witte politici toen ze zich dit realiseerden, ook nog eens ex-moslim! Een hele echte moslima die verklaart hoe vre-se-lijk dat toch allemaal is; die Islam. Ayaan werd de nieuwe gadget die makkelijk van de plank was te pakken om in te zetten als levend argument waarom de Islam fout is.
Daar viel nog eens goed aan te verdienen en natuurlijk krijgt arme Ayaan ook waar ze na een vreselijk leven recht op heeft: kilo’s voer voor haar krankzinnig grote ego en de status van chronisch slachtoffer. Een status die zij, ondanks de gruwelijke Islam, toch manmoedig mee sjouwt omdat zij een Hele Sterke Vrouw is.
Vanaf de eerste dag dat ik Ayaan zag, begreep ik niet dat mensen het niet doorzagen. Dat zij als black woman zich als moderne huisneger van politici liet en laat misbruiken is al een dieptepunt, maar het kon nog erger: ze maakte de toch al angstige witte wereld wijs dat haar persoonlijke, Somalische issues, stuk voor stuk zijn te wijten aan de Islam.
Zo denkt nu menig Aukje, Jan Willem en Marleen dat het verplicht is volgens de Islam om je schaamlippen weg te laten snijden en de boel dicht te laten naaien. Of dat het heel gewoon is volgens de Koran dat je dagelijks wordt afgerost en niet naar school toe mag als meisje.
Dat gruwelijkheden zoals vrouwen besnijdenis geen Islam voorschrift is, maar voorkomen vanuit haar eigen Somalische cultuur en volgens de Islam zelfs een zonde is, dat heeft Ayaantje zorgvuldig weggelaten.
Ondanks mijn aversie die minstens zo groot was als Ayaan’s ego, besloot ik haar levensverhaal te lezen. Misschien hoopte ik dat ik de foute media nog de schuld kon geven. Dat niet Ayaan, maar kortzichtige journalisten al haar uitlatingen uit zijn verband hadden gerukt. Helaas.
Ik las haar boek, voelde als mens en vrouw oprecht mee met de walgelijke gebeurtenissen die zij en haar zus en talloze andere vrouwen moesten ondergaan. Ik kreeg zowaar wat sympathie, tot het laatste deel van haar boek waarin zij steeds harder uithaalt naar de Islam.
Geen woord over het verschil in cultuur en religie. Geen woord over dat ‘De Islam’ net als andere religies, eigenlijk niet bestaat omdat er meerdere stromingen zijn en per land en cultuur een geloof weer anders wordt ingevuld.
Ik was even verlost van Ayaan en haar kruistocht. Ook dat scheen zielig te zijn want Ayaan kreeg geen life time beveiliging meer van Nederland dus vertrok ze. Tot ik hoorde dat ze een brave, erg getrouwde, steenrijke Brit aan haar haak had geslagen. Het probleem van de beveiligingskosten is natuurlijk direct opgelost nu de brave Brit de rol van held op zich heeft genomen en zijn echtgenote heeft verlaten voor Ayaan.
Lieve Ayaan, je bent heel zielig. Koester dat vooral zoals je al jaren doet, wentel je er nog een keer lekker in, maar hou op met jouw Somalische issues volledig te projecteren op een geloof.
Hou op met je vileine stemmingmakerij en aanzetten tot haat die tot nog meer verwijdering zorgt tussen groepen mensen.
De mensen die jou nu in hun armen sluiten, juist vanwege jouw kruistocht tegen de Islam, zullen bij uitstek de mensen zijn die je nooit volledig zullen accepteren.
Ga in godsnaam wat nuttigs doen in plaats van mijn billboards op de tramhalte te vullen met je zorgvuldig geoefende treurige blik.
Ik had je toegejuicht als jij je specifiek was gaan inzetten voor vrouwenrechten in Somalië of je huidige Jihad had gericht tegen vrouwenbesnijdenis.
Maar ja.
Daarmee scoor je natuurlijk nooit zoveel aandacht als de bruine ex-moslima die vrijwillig zich laat omdopen tot de vrouwelijke versie van Uncle Tom.
Vrouwen die mishandelt zijn, slachtoffer zijn, doen het goed in de media. Er leek een paar jaar terug een ware hype te ontstaan.
Talloze boeken, gevuld met gruwelijke mishandelingen en misbruik, vullen de planken van mijn bibliotheek.
Het is vreselijk. Verschrikkelijk. Maar ik kan er niets aan doen dat het mij op een gegeven moment begint te vervelen.
Ik heb veel boeken gelezen van Zielige Vrouwen en feitelijk heb je na vier exemplaren, ze eigenlijk allemaal gelezen: zielige jeugd, al dan niet gedwongen of gemanipuleerd tot een huwelijk met Erg Slechte Man, mishandelingen, misbruik en tot slot the happy end waarin de vrouw getekend, doch sterk haar leven weer oppakt. Heel erg, maar op een gegeven moment was het wel tijd voor wat nieuws.
En toen! Toen was er ineens een Ayaan Hirsi Ali. En Ayaan was pas echt een kassa knaller. Want Ayaan woonde in Nederland (scoort nog weer effe wat beter in vergelijk met enge, ver weg landen), was actief in de politiek (dus vinden mensen haar slim) maar bovenal was ze allochtoon en nu komt het, glunderden de uitgevers en witte politici toen ze zich dit realiseerden, ook nog eens ex-moslim! Een hele echte moslima die verklaart hoe vre-se-lijk dat toch allemaal is; die Islam. Ayaan werd de nieuwe gadget die makkelijk van de plank was te pakken om in te zetten als levend argument waarom de Islam fout is.
Daar viel nog eens goed aan te verdienen en natuurlijk krijgt arme Ayaan ook waar ze na een vreselijk leven recht op heeft: kilo’s voer voor haar krankzinnig grote ego en de status van chronisch slachtoffer. Een status die zij, ondanks de gruwelijke Islam, toch manmoedig mee sjouwt omdat zij een Hele Sterke Vrouw is.
Vanaf de eerste dag dat ik Ayaan zag, begreep ik niet dat mensen het niet doorzagen. Dat zij als black woman zich als moderne huisneger van politici liet en laat misbruiken is al een dieptepunt, maar het kon nog erger: ze maakte de toch al angstige witte wereld wijs dat haar persoonlijke, Somalische issues, stuk voor stuk zijn te wijten aan de Islam.
Zo denkt nu menig Aukje, Jan Willem en Marleen dat het verplicht is volgens de Islam om je schaamlippen weg te laten snijden en de boel dicht te laten naaien. Of dat het heel gewoon is volgens de Koran dat je dagelijks wordt afgerost en niet naar school toe mag als meisje.
Dat gruwelijkheden zoals vrouwen besnijdenis geen Islam voorschrift is, maar voorkomen vanuit haar eigen Somalische cultuur en volgens de Islam zelfs een zonde is, dat heeft Ayaantje zorgvuldig weggelaten.
Ondanks mijn aversie die minstens zo groot was als Ayaan’s ego, besloot ik haar levensverhaal te lezen. Misschien hoopte ik dat ik de foute media nog de schuld kon geven. Dat niet Ayaan, maar kortzichtige journalisten al haar uitlatingen uit zijn verband hadden gerukt. Helaas.
Ik las haar boek, voelde als mens en vrouw oprecht mee met de walgelijke gebeurtenissen die zij en haar zus en talloze andere vrouwen moesten ondergaan. Ik kreeg zowaar wat sympathie, tot het laatste deel van haar boek waarin zij steeds harder uithaalt naar de Islam.
Geen woord over het verschil in cultuur en religie. Geen woord over dat ‘De Islam’ net als andere religies, eigenlijk niet bestaat omdat er meerdere stromingen zijn en per land en cultuur een geloof weer anders wordt ingevuld.
Ik was even verlost van Ayaan en haar kruistocht. Ook dat scheen zielig te zijn want Ayaan kreeg geen life time beveiliging meer van Nederland dus vertrok ze. Tot ik hoorde dat ze een brave, erg getrouwde, steenrijke Brit aan haar haak had geslagen. Het probleem van de beveiligingskosten is natuurlijk direct opgelost nu de brave Brit de rol van held op zich heeft genomen en zijn echtgenote heeft verlaten voor Ayaan.
Lieve Ayaan, je bent heel zielig. Koester dat vooral zoals je al jaren doet, wentel je er nog een keer lekker in, maar hou op met jouw Somalische issues volledig te projecteren op een geloof.
Hou op met je vileine stemmingmakerij en aanzetten tot haat die tot nog meer verwijdering zorgt tussen groepen mensen.
De mensen die jou nu in hun armen sluiten, juist vanwege jouw kruistocht tegen de Islam, zullen bij uitstek de mensen zijn die je nooit volledig zullen accepteren.
Ga in godsnaam wat nuttigs doen in plaats van mijn billboards op de tramhalte te vullen met je zorgvuldig geoefende treurige blik.
Ik had je toegejuicht als jij je specifiek was gaan inzetten voor vrouwenrechten in Somalië of je huidige Jihad had gericht tegen vrouwenbesnijdenis.
Maar ja.
Daarmee scoor je natuurlijk nooit zoveel aandacht als de bruine ex-moslima die vrijwillig zich laat omdopen tot de vrouwelijke versie van Uncle Tom.
Abonneren op:
Posts (Atom)
